και δύο λευκούς «νάνους», τόσο στενά «σφιχταγκαλιασμένους» μεταξύ τους, που οι επιστήμονες προσδοκούν να αξιοποιήσουν τη μοναδική ανακάλυψή τους, για να φωτίσουν περισσότερο τα μυστικά της βαρύτητας, καθώς και ορισμένα πιθανά....
προβλήματα των θεωριών του Αϊνστάιν.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Σκοτ Ράνσομ του Εθνικού Παρατηρητηρίου Ραδιο-Αστρονομίας των ΗΠΑ
που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιστημονική επιθεώρηση Nature καθώς και στα New scientist και Science, ανακοίνωσαν ότι το εν λόγω αστρικό σύστημα J0337+1715 βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Ταύρου και απέχει περίπου 4.200 έτη φωτός από τον πλανήτη μας.
Τα τρία άστρα του κινούνται σε ένα χώρο μικρότερο από εκείνο μεταξύ Γης - Ηλιου, αναφέρει το BBC.
Αυτές οι ασυνήθιστα κοντινές τροχιές επιτρέπουν ιδιαίτερης ακρίβειας μετρήσεις των αλληλεπιδράσεων της βαρύτητας μεταξύ των ουρανίων αυτών σωμάτων. «Αυτό το τριπλό σύστημα αποτελεί ένα φυσικό κοσμικό εργαστήριο πολύ καλύτερο από οτιδήποτε άλλο έχουμε βρει ως τώρα, προκειμένου να μάθουμε πώς ‘δουλεύουν' τέτοια συστήματα τριών σωμάτων και, πιθανώς, να εντοπίσουμε προβλήματα της θεωρίας της γενικής σχετικότητας, τα οποία αναμένονται από τους φυσικούς σε ακραίες συνθήκες» δήλωσε ο Ράνσομ.
Τα πάλσαρ είναι πολύ μεγάλης πυκνότητας ταχέως περιστρεφόμενοι αστέρες νετρονίων που, σαν φάροι, εκπέμπουν στο διάστημα ακτίνες ραδιοκυμάτων και άλλης ακτινοβολίας. Συνήθως σχηματίζονται όταν ένα μεγάλο άστρο καταρρεύσει βαρυτικά και εκραγεί ως σούπερ-νόβα. Ένα πάλσαρ μπορεί να έχει συμπιέσει σε μια σφαίρα διαμέτρου μόλις 20 χιλιομέτρων μια μάζα 400.000 φορές μεγαλύτερη από της Γης. Μια σταγόνα ύλης ενός τέτοιου άστρου περιέχει ύλη ίση με όλο τον πληθυσμό των επτά δισεκατομμυρίων ανθρώπων του πλανήτη μας.
Η νέα ανακάλυψη έγινε με τη βοήθεια του αμερικανικού τηλεσκοπίου «Γκριν Μπανκ» και οι αστρονόμοι υπολόγισαν ότι ο συγκεκριμένος αστέρας νετρονίων περιστρέφεται με τρομερή ταχύτητα, σχεδόν 366 φορές ανά δευτερόλεπτο.
Μέχρι σήμερα, οι αστρονόμοι είχαν ανακαλύψει άλλο ένα τριπλό σύστημα που περιείχε ένα, επίσης, γρήγορα περιστρεφόμενο πάλσαρ, αλλά αντί για δύο συνοδευτικά άστρα-νάνους, εκείνο περιλάμβανε ένα άστρο και έναν πλανήτη, με συνέπεια οι μεταξύ των τριών σωμάτων βαρυτικές αλληλεπιδράσεις να είναι πιο ασθενείς.
Στο νέο τριπλό σύστημα, ο εσωτερικός λευκός νάνος διαγράφει μια πλήρη τροχιά γύρω από το πάλσαρ σε λιγότερες από δύο μέρες, ενώ ο εξωτερικός πιο μακρινός αστρικός συνοδός του σε σχεδόν ένα χρόνο.
Η θεωρία του Αϊνστάιν περιγράφει πολύ καλά τις βαρυτικές αλληλεπιδράσεις στο σύμπαν, όμως, επειδή -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- δεν είναι συμβατή με την άλλη μεγάλη θεωρία της Φυσικής, την κβαντομηχανική, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η γενική σχετικότητα παύει να ισχύει σε ακραίες φυσικές συνθήκες - πράγμα όμως που δεν έχει αποδειχθεί ακόμα με μετρήσεις.
http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/
